بایوژن | Bio Gen

روزانه 3 ساشه یا طبق دستور پزشک مصرف شود.

حفظ و تقویت فلور طبیعی دستگاه گوارش
بهبود عملکرد دستگاه گوارش و جلوگیری از یبوست
کاهش خطر ابتلا به فشار خون بالا
کمک به کنترل سطح کلسترول و تری‌گلیسرید خون
کمک به کنترل قند خون
کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان

نقش پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها در سلامتی انسان ها:
پریبیوتیک ها گروهی از مواد مغذی هستند که معمولاً از جنس کربوهیدرات‌ها (مانند اینولین) می‌باشند که در صورت مصرف خوراکی، باعث رشد و تغذیه باکتری‌های مفید در دستگاه گوارش می‌شوند و در سال‌های اخیر ارتباط آنها با سلامتی انسان بسیار مورد توجه قرار گرفته است. پری‌بیوتیک‌ ها به طور طبیعی در میوه‌ها، سبزیجات و گیاهان خاصی از جمله کنگر فرنگی (artichoke)، مارچوبه (asparagus)، موز، کاسنی (chicory)، سیر و پیاز یافت می‌شوند. پری‌بیوتیک‌ها در برابر آنزیم‌های دستگاه گوارش انسان تقریباً یا کاملاً غیر‌قابل هضم می‌باشند اما به طور انتخابی حداقل توسط یک باکتری پروبیوتیک موجود در روده طی پروسه تخمیر، تخریب و تبدیل به اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه شده و می‌توانند با تحریک رشد و یا فعالیت یک یا تعدادی از باکتری‌های کلون، منجر به بهبود وضعیت سلامتی میزبان گردند.
انجمن بین‌المللی علمی پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها (ISAPP)، پری‌بیوتیک‌ها را به عنوان مواد انتخابی تخمیرپذیر که باعث تغییرات خاصی در ترکیب و یا فعالیت میکروفلور دستگاه گوارش می‌گردد و مزایایی را برای سلامت میزبان ایجاد می‌نماید تعریف کرده است‌. طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی (WHO)، پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌ های زنده‌ای هستند که در صورت مصرف به تعداد کافی، اثرات سلامت بخش‌دارند.
امروزه تمایل به مصرف پری‌بیوتیک‌ها و پروبیوتیک‌ها به منظور بهبود سلامت گوارش انسان افزایش یافته است. مصرف باکتری‌های مفید پروبیوتیک به همراه الیگوساکارید‌ها باعث ارتقای ترکیب باکتریایی کلون می‌شود و سلامت عمومی را بهبود می‌بخشد. تحقیقات گسترده نشان می‌دهد که جمعیت میکروبی روده متشکل از گونه های فراوان باکتری است که شامل باکتری‌های مفید و پاتوژن می‌باشد که باکتری‌های مفید مسئول سلامت روده ای انسان هستند. در شرایطی که تعداد باکتری‌های مفید روده کاهش پیدا کند، تعادل میکروبی بهم خورده و باکتری‌های پاتوژن مشکلاتی برای سلامتی ایجاد می‌کنند.
سین‌بیوتیک به محصولاتی گفته می‌شود که ترکیبی از پروبیوتیک و پری‌بیوتیک می‌باشد. در محصولات سین‌بیوتیک، از پری‌بیوتیک‌ها (مانند اینولین) جهت پایداری و تحریک رشد میکروارگانیسم‌های زنده مفید (پروبیوتیک) درون محصول استفاده می‌شود. در واقع استفاده از پری‌بیوتیک‌ها برای غلبه بر مشکلات بقا احتمالی که باکتری‌های پروبیوتیک در هنگام عبور از دستگاه روده فوقانی با آن مواجه می‌شوند، بسیار مفید خواهد بود و یکی از بهترین راه ها برای بازگرداندن تعادل و حفظ شرایط مثبت روده‌ای، استفاده از محصولات سین‌بیوتیک می‌باشد.

مکانیسم اثر:
– بهبود سلامت دستگاه گوارش از طریق ایجاد تعادل مناسب بین باکتری‌های مفید و مضر و تحریک رشد باکتری‌های مفید.
– تحریک حرکات دودی کلون از طریق تخمیر پری‌بیوتیک و بنابراین بهبود یبوست و دردهای شکمی و افزایش فرکانس مدفوع.
– کمک به افزایش جذب کلسیم بدن از طریق اینولین و بهبود تراکم مواد معدنی در استخوان و کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان.
– کمک به کاهش سطح بالای تری‌گلیسیرید خون و کبد.
– کمک به کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت و پری‌دیابت از طریق کاهش پاسخ اندیس گلایسمی به ساکارز و مالتوز به دلیل کاهش فعالیت آنزیم‌های دی ساکاریداز در دستگاه گوارش.
– کمک به کاهش وزن از طریق کاهش دریافت مقدار کالری کل روزانه، به دلیل داشتن کالری کمتر در مقایسه با سایر کربوهیدرات‌های قابل هضم.
– کاهش خطر ابتلا به فشار خون بالا از طریق تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر طی تخمیر پری‌بیوتیک‌ها توسط باکتری‌ها که منجر به کاهش چربی‌ها و کلسترول می‌گردد.
– افزایش جذب یونهایی نظیر آهن، منیزیوم، کلسیم و روی به واسطه جذب لاکتات در روده ی بزرگ و به دنبال آن کمک به سیستم ایمنی و سلامت گوارش انسان.

نتایج مطالعات بالینی مصرف پروبیوتیک‌ ها و پری‌بیوتیک‌ ها:
سین‌بیوتیک به محصولی نسبت داده می‌شود که شامل ترکیبی از پروبیوتیک و پری‌بیوتیک‌ ها بوده که در تعامل با یکدیگر باعث ارتقا جمعیت مفید روده می‌گردد. اصطلاح سین‌بیوتیک زمانی به کار برده می‌شود که پری‌بیوتیک‌ ها منجر به تأثیر مثبت در گسترش پروبیوتیک‌ های خاصی گردند. مثال هایی از این ترکیب شامل لاکتوباسیوس و بیفیدوباکتریوم-اینولین می‌باشد. سین‌بیوتیک‌ها به دو طریق کار می کنند:
1) بهبود زنده مانی پروبیوتیک‌ها
2) ایجاد مزایای خاصی برای سلامتی
نتایج منتشر شده از مطالعات In Vitro و انسان نشان داده‌اند که اینولین می‌تواند رشد و یا فعالیت باکتری‌ های مفید را در روده بزرگ تحریک کند و این تحریک می‌ تواند ترکیب فلور روده را بهبود بخشد، موجب ارتقا سیستم ایمنی بدن شود و در نتیجه به سلامتی میزبان کمک کند. مطالعات نشان می‌دهد که مصرف اینولین می‌تواند به طور قابل توجهی شمار باکتری‌های پاتوژن را کاهش داده و تعداد باکتری‌های مفید را افزایش دهد. پتانسیل پری‌بیوتیک ها را می‌ توان از طریق تخمیرپذیری ترکیبات بر پایه جمعیت بومی بیفیدوباکتریوم و لاکتوباسیل ها در کلون ارزیابی نمود که عملکرد اینولین در این رابطه به طور گسترده‌ای در مطالعات مختلف تأیید شده است. بررسی تغییرات در ترکیب جمعیت و تعادل میکروبی روده و میزان تولید اسید های چرب کوتاه زنجیر (پروپیونات، بوتیرات، استات) درون کولون، از عوامل مهمی است که جهت ارزیابی پتانسیل پری‌بیوتیک‌ ها و تأثیر آنها به‌کار می‌رود. نتایج آزمون محرک اکوسیستم میکروبی روده انسان (Simulator Of The Human Intestinal Microbial Ecosystem (SHIME)) برای اینولین این‌گونه نشان داد که جمعیت بیفیدوباکتریا و همچنین تولید پروپیونات و بوتیرات به طور قابل ملاحظه‌ای درون روده افزایش پیدا می‌کند.
تجزیه و تحلیل مدفوع گروهی از موش‌های تغذیه شده با اینولین، الیگوساکارید سویا و فروکتو‌الیگوساکارید به همراه دریافت باکتری‌ های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدوباکتروم لاکتیس نشان داد که اینولین زمان نگهداری و بقاء را در زمان مصرف این سه گونه پروبیوتیک افزایش داد. در مطالعه‌ای دیگر در رابطه با تأثیر اینولین و پروبیوتیک‌ های لاکتوباسیلوس رامنوسوس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس بر عملکرد ایمنی روده در موش‌ ها نشان داده شد که اگرچه اینولین به تنهایی باعث القا ایمنی در روده می‌شود، کاربرد آن همراه با این دو پروبیوتیک به مراتب مؤثرتر است.