شیر غنی شده اینفاترینی نوتریشیا 125 میلی لیتر

• در جای خشک و خنک نگهداری نمایید.

مواد موثره

تأثیر این ماده معدنی در رشد و حفظ سلامتی بدن حتی در دوران قبل از تولد قابل توجه است. بدن یک انسان طبیعی با وزن ۷۰ کیلوگرم دارای ۳/۲-۴/۱ گرم روی می باشد. روی در میزان کم در تمامی بافتها وجود دارد. میزان روی استخوانها، دندان و لوزالمعده کمی بیشتر از سایر بافتهای بدن می باشد.خون انسان به میزان ۷/۰ میلی گرم در ۱۰۰ سی سی، روی دارد، ولی سرم خون یا پلاسما حاوی ۱/۰ میلی گرم روی در ۱۰۰ سی سی می باشد.

همچنین روی جهت انتقال ویتامین A به شبکیه مورد نیاز می باشد.ازگذشته تا کنون ثابت شده است که رشد و بلوغ جنسی بدن در کنارعوامل دیگر وابسته به روی می باشد. روی باعث تسریع بهبود زخم های مزمن ودیگر زخمها می گردد. بیمارانی که دارای میزان کم روی در پلاسما می باشند، هفته ها تحت درمان با کورتیکواستروئیدها قرار می گیرند. به نظر می رسد که مصرف روی در درمان آکنه در بیماران نیز تأثیر داشته باشد.ثابت شده است که روی در درمان ادم نیز نقش دارد. مصرف مکملهای غذایی حاوی روی در بسیاری از افراد با مشکلات پوستی، سودمند واقع شده است. مصرف روی در مواردی چون بزرگ شدن غده پروستات می تواند کمک کننده باشد. روزانه حدود ۳۰ میلی گرم روی جهت درمان این اختلالات بایستی مورد استفاده قرار گیرد. گزارش شده است کمبود روی در رژیم غذایی باعث ایجاد آنمی، تأخیر در رشدو تأخیر در بلوغ جنسی می گردد. وجود لکه های سفید بر روی ناخنها، نشانگر عدم جذب مناسب روی موجود در رژیم غذایی می باشد. مصرف مولتی ویتامین حاوی روی می تواند در این مورد کمک کننده باشد.

ویتامین A:

حدود ۸۰ درصد ویتامین A در بدن انسان جذب می گردد.این ویتامین همراه چربی از سیستم لنفاوی عبورکرده و وارد خون می گردد. جذب ویتامینA ، زمانی که، به همراه چربی مصرف شود، افزایش می یابد. میزان جذب ویتامینA در مردان سریعتر از زنان بوده و در مواردی چون اسهال، یرقان و اختلالات شکمی کم می باشد. یک شخص سالم می تواند حدود ۲/۹۷ میکروگرم ویتامین A را در هر گرم از کبد ذخیره کند.

کمبود شدید ویتامین A ممکن است باعث ایجاد التهاب در چشم ها، کاهش قدرت بینایی و شب کوری گردد.افزایش حساسیت بدن در برابر ابتلا به عفونتها، خصوصاً مجاری تنفسی در غالب سرماخوردگیهای عمومی و مکرراز دیگر علائم کمبود این ویتامین می باشد. کمبود ویتامین A می تواند موجب کاهش اشتها و انرژی، اختلال در سلامت لثه ها و دندان، اختلالات پوستی مانند آکنه، جوش، چین و چروک زودرس گردد. در صورت ناکافی بودن میزان ویتامینA در بدن، غشاهای مخاطی بینی، گلو و دهان، لوله های تنفسی، ششها، مجاری گوارشی، کلیه ها و واژن به طور وسیعی تحت تأثیر قرار می گیرند.

ویتامین B1:

ویتامین B1 یا تیامین، یکی از مهمترین ویتامین های گروه B محسوب می شود. ویتامین B1، به آنورین نیزمعروف بوده وویتامین ضد بیماری بری بری و ضد بیماریهای اعصاب به شمار می آید. این ویتامین، یک ویتامین محلول در آب محسوب می شود. تیامین از روده کوچک جذب شده و قابلیت روده انسان در جذب این ویتامین روزانه حدود ۵ میلی گرم می باشد. تیامین در مخاط روده ایتغئیراتی پیدا میکند. حدود ۲۵ الی ۳۰ میلی گرم از این ویتامین به صورت تغییر یافته در بدن انسان ذخیره می گردد. همچنین این ویتامین موجب افزایش سنتز گلبولهای قرمز، تقویت جریان خون و حفظ سلامتی پوست می گردد.

کمبود تیامین در رژیم غذایی باعث کاهش اشتها، هضم نامناسب غذا، یبوست مزمن، از دست دادن وزن، خستگی ذهنی و بی خوابی می گردد. این اختلالات می تواند منجر به ضعف عضلانی، گرفتگی پا، کندی ضربان قلب و تحریک پذیری، اختلال در تولید اسید هیالورونیک در معده و اختلالات گوارشی گردد. در صورت عدم تأمین میزان کافی تیامین در بدن، عضلات قلبی خسته و تنبل می گردند و دهلیزی های فوقانی قلب، استحکام خود را از دست داده و به تدریج بزرگ می گردند. این می تواند باعث ایجاد شرایطی گردد که به آن هایپرتروفی قلب گویند. کمبود طولانی مدت این ویتامین باعث ایجاد بری بری، تحریک اعصاب و ادم گشته ومی تواند باعث کم شدن جریان خون به سرشده و منجر به ریزش موی سر و تأخیر در رشد آن گردد. کمبود این ویتامین در اثرمصرف بیش از حد الکل، شکر و غذاهای عمل آورده شده و خالص شدت می یابد.

ویتامین (B2) ریبوفلاوین:

ویتامینB2 یا ریبوفلاوین، دومین عضو تشکیل دهنده خانواده ویتامینهای گروهB می باشد. لغت ریبوفلاوین از دو منبع مشتق می شود: ریبوز که به قند ریبوز مرتبط است که در تعدادی از ویتامینها و آنزیمها وجود دارد و فلاوین نیز به معنای زرد رنگ می باشد. ریبوفلاوین از طریق دیواره روده کوچک به داخل خون جذب می شود. این ویتامین به سایر قسمتهای بدن حمل شده و به آنزیمهای سلولی بدن می پیوندد.
کبد، بزرگترین محل ذخیره ریبوفلاوین بوده و حدود یک سوم از ریبوفلاوین کل بدن را در خود ذخیره می کند.

کمبود ویتامین B2، همچنین ممکن است باعث ایجاد موهای چرب، پوست چرب، چروک زودرس در صورت و بازوها و ترک ناخنها گردد. علاوه بر این باعث اختلال در عملکرد غدد آدرنال گردد. همچنین می توانند علت بوجود آمدن اختلالاتی مانند آنمیا، خارش واژینال و کاتاراکت نیز به شمار آید.

ویتامین (B3) نیاسین:

ویتامینB3 یا نیاسین یکی از مهمترین ویتامینهای گروهB محسوب می گردد.این ویتامین از سال ۱۸۶۷، با نام اسید نیکوتینیک در میان شیمیدانان آلی معروف گردید.

ویتامینB3 یا نیاسین برای جریان مناسب خون و عملکرد صحیح سیستم عصبی مورد نیاز است. این ویتامین باعث حفظ عملکرد صحیح دستگاه گوارشی شده و جهت متابولیسم صحیح پروتئین ها و کربوهیدرات ها مورد نیاز است. به حفظ سلامت پوست هم کمک می کند. کمبود خفیف ویتامینB3 موجب ایجاد برفک در زبان، زخم های دهانی، تحریک پذیری، تحریک اعصاب، زخم های پوستی مختلف ، اسهال، فراموشی، بیخوابی، سردردهای مزمن، اختلالات گوارشی و آنمیا می گردد.کمبود شدید ویتامینB3 می تواند منجر به ایجاد ضعف اعصاب، اختلالات ذهنی، افسردگی، کند ذهنی و اختلال در تشخیص موقعیت منجر گردد.

ویتامین (B6) پیریدوکسین:

پیریدوکسین ماده ای سفید رنگ و کریستالی است که در آب و الکل محلول می باشد. همچنین باکتریهای موجود در کولون یا روده بزرگ ، این ویتامین را سنتز می کنند. جذب آن به میزان بسیار کمتری صورت گرفته و ذخیره آن نیز در بدن بسیار محدود می باشد . این ویتامین به طور وسیعی در بسیاری از بافتهای بدن توزیع شده و ازطریق کلیه ها دفع می گردد.

کمبود ویتامین B6 ممکن است باعث ایجاد آنمیا، ادم، افسردگی ذهنی و اختلالات پوستی گردد. ترک گوشه های لب، بوی بد دهان، تحریک پذیری اعصاب ، سنگهای کلیوی، التهاب کولون، آسیب لوزالمعده، بی خوابی، تخریب دندان و تحریک پذیری از دیگر علائم کمبود ویتامین پیریدوکسین می باشد.
عدم دریافت میزان کافی ویتامین می تواند منجر به از دست دادن کنترل عضلانی، سردردهای میگرنی، و پیری زودرس گردد.

ویتامین (B12) کوبالامین:

ویتامین B12 ، بزرگترین و پیچیده ترین ساختار ویتامین ها را دارا می باشد. این ویتامین به خاطرداشتن یون فلزی کوبالت در ساختار خود حالت ویژهای دارد و کوبالامین، به ترکیباتی اطلاق می شود که دارای فعالیت ویتامینB12 می باشند. ویتامینB12 جهت تولید گلبولهای قرمز مورد نیاز می باشد. همچنین برای عملکرد صحیح سیستم عصبی مرکزی ضرورت داشته و در بهبود تمرکز، حافظه و تعادل و کاهش استرس های وارده به بدن مفید می باشد.

کمبود ویتامین B12 باعث ایجاد آنمی یا کم خونی از نوع پرنیشیوز( pernicious (destructive) anaemia) می گردد که می تواند باعث کاهش اشتها و تأخیر در رشد کودکان، خستگی مزمن، زخم در دهان، احساس سستی، از دست دادن انرژی ذهنی و اختلال در تمرکز گردد.

ویتامین D

به طور عموم ویتامینD به ویتامین نور خورشید معروف است. رشد و حفظ استخوانهای نرمال به طور وسیعی به این ویتامین وابسته می باشد. ویتامین D یک نوع ویتامین محلول در چربی محسوب می شود که جهت حفظ متابولیسم طبیعی کلسیم مورد نیاز است. ویتامین D3 (کوله کلسیفرول) می تواند در پوست انسان، در اثر تماس با نور ماوراء بنفش جهت سنتز میزان کافی ویتامین D3 در پوست کافی نباشد، دریافت میزان کافی ویتامینD از طریق غذا جهت حفظ سلامت بدن مورد نیاز است.

کمبود ویتامینD، منجر به ایجاد ریکتز، بیماری که تمامی بدن را درگیر می کند، می گردد. مشخص ترین علامت آن، نقص در کلسیفیه شدن استخوانها می باشد. کمبود ویتامین D باعث ایجاد تخریب دندانها، پیوره، همچنین باعث ایجاد ضعف عضلانی، ضعف بدنی، کاهش جذب سایر مواد معدنی، پیری زودرس می گردد.

ویتامین E

ویتامین E متشکل ازهشت آنتی اکسیدان است که مهمترین آنها، آلفاتوکوفرول می باشد و تنها شکلی از ویتامین E است که بطور فعال در بدن انسان ساخته می شود. ویتامین E در همه بافت های بدن ذخیره گشته و این ذخایر بافتی می تواند در مقابل کمبود این ویتامین، مقاومت نشان دهد.این ویتامین جهت انجام عملکردطبیعی تولید مثلی، باروری و افزایش قدرت جنسی مردانه بسیار موثر است. ویتامین E مانع تخریب اسیدهای چرب اشباع نشده، هورمون های جنسی و ویتامین های محلول در چربی توسط اکسیژن گشته و موجب گشاد شدن مویرگ ها شده و جریان خون به بافت عضلانی را افزایش می دهد. لخته های خون را حل کرده و مانع از تشکیل آنها می شود. ولی در انعقاد طبیعی خون بی تأثیر است. موجب افزایش ادرار نیز می گردد.

اهمیت آهن برای کودکان

هر سلول زنده گیاهی و جانوری حاوی آهن است. در بدن انسان، حدود ۴-۳ گرم آهن وجود دارد. به توصیه ی سازمان بهداشت جهانی از سن ۴ ماهگی برای شیرخواران باید قطره آهن شروع شود و تا سن ۲ سالگی ادامه یابد . میزان نیاز روزانه شیرخواران به آهن ۱۵ میلی گرم می باشد .تحقیقات جدید نشان داده است که شیرخوارانی که تا ۲ سالگی مکمل آهن مصرف نکرده اند علاوه بر این که دچار علایم کم خونی فقر آهن ،بی اشتهایی ،اضطراب و بی قراری می شوند دچار کاهش تمرکز و عملکرد مغزی حتی در سنین مدرسه می شوند .

آهن یکی از مهم ترین مواد غذایی در رشد ذهنی و جسمی کودک است. خوردن آهن در دوره بعد از شش ماهگی به صورت قطراه بسیار ضروری می باشد و همچنین پس از آن این ماده مهم باید در غذا و برنامه غذایی کودک گنجانده شود تا کودکمان از همه لحاظ رشد کامل داشته باشد و دچار اختلال نشود.

آهن برای ساخت هموگلوبین لازم است که کارشان رساندن اکسیژن به خون است. کمبود آهن باعث کم خونی می‌شود. یعنی این که ارگان‌ها و عضلات، اکسیژن لازم را برای عملکردهای معمولی ندارند. مغز نوزادان و کودکان که در حال رشد است به طور مستقیم از کمبود آهن ضربه می‌بیند. پس لازم است مادران جوان تر اطلاعاتی راجع به این ماده‌ی مغذی و همچنین علائم آن داشته باشند.

علائم کمبود آهن

نوزادانی که کمبود آهن دارند رشد کمی دارند و یا این که اصلاً وزنشان اضافه نمی‌شود. پوست آن‌ها رنگ پریده‌تر از رنگ نوزادان معمولی است. نوزاد بی‌اشتها است و از خوردن یا آشامیدن امتناع می‌کند و جنب و جوشش کمتر می‌شود. در صورت کمبود آهن کودک بی‌قرار است، بدون دلیل مشخص گریه و بی تابی می‌کند.
در کودکان بزرگ‌تر کمبود این عنصر خود را با احساس خستگی، اختلال در تمرکز و ضعف عمومی نشان می‌دهد.

اهمیت کلسیم در کودکان

شیر و دیگر غذاهای غنی از کلسیم، همیشه جز اجباری و ضروری در رژیم غذایی کودکان بوده‌اند. کلسیم یک واحد ساختاری کلیدی و اساسی برای داشتن استخوان‌های سالم و محکم است. اما اکثر کودکان ۹ تا ۱۸ ساله، میزان توصیه شده ۱۳۰۰ میلی گرم کلسیم در روز را مصرف نمی‌کنند.
این امر اصلاً تعجب آور نیست، چون اکنون کودکان از نوشابه‌ها بیشتر از شیر که یک نوشیدنی غنی از کلسیم است، استفاده می‌کنند. نوجوانانی که سیگار می‌کشند و نوشابه یا نوشیدنی‌های کافئین دار می‌نوشند، ممکن است کلیسم کمتری دریافت کنند، چون این مواد با فرآیند‌هایی از بدن که مخصوص جذب کلسیم هستند، تداخل پیدا می‌کنند.
اما در هر سنی، از نوزادی تا بزرگسالی، کلسیم ماده مغذی ای است که نمی توان مصرف آن را به فراموشی سپرد.

منیزیم:
منیزیم در بدن عملکردهای مهم دارد که از آن جمله می توان به تأثیر آن در انقباض و آزاد شدن عضله، نقش آن در عملکرد برخی آنزیم ها در بدن و اهمیت آن در تولید و انتقال انرژی و نیز در سنتز پروتئین اشاره نمود.
نسبت منیزیم به کلسیم در بدن بسیار حیاتی است و مصرف کلسیم حتماً باید در تعادل با منیزیمِ مصرفی باشد و کمبود منیزیم باعث کاهش جذب کلسیم می شود. نقش اساسی در سلامت سیستم عصبی و ماهیچه های قلب دارد .